تأثیر همزیستی میکوریزایی و استفاده از کودهای آلی، ورمی کمپوست و چای کمپوست بر عملکرد کمّی و کیفی بادرنجبویه (Melissa officinalis L)

بادرنجبویه یک گیاه شناخته شده است که به­عنوان طعم­دهنده مواد غذایی، آشامیدنی و به­عنوان گیاهی دارویی برای درمان سردرد، اختلالات گوارشی، عصبی و روماتیسم استفاده می­شود. به­منظور بررسی اثر کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی بر اجزای عملکرد و درصد اسانس بادرنجبویه آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار در سال 1393 در ساری اجرا شد. عوامل شامل کاربرد میکوریزا در دو سطح (صفر، 10% حجم گلدان)، ورمی کمپوست در دو سطح (صفر، 10% حجم گلدان) و چای کمپوست در دو سطح (صفر، 5/1 لیتر برای گلدان­های مشخص شده) در نظر گرفته شدند. صفات اندازه­گیری شده شامل سطح برگ، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و درصد اسانس بودند. نتایج به­دست آمده نشان داد تیمارهای کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی تاثیر معنی­داری بر اغلب صفات مورد اندازه­گیری داشتند و کلیه صفات مورد بررسی را در مقایسه با شاهد افزایش دادند. به­طوری­که، بیشترین سطح برگ در تیمار کاربرد چای کمپوست (93/207 سانتی­متر مربع) و کمترین آن در تیمار شاهد (63/52 سانتی­متر مربع) و بیشترین وزن خشک بوته در تیمار کاربرد چای کمپوست و همزیستی میکوریزایی (07/3 گرم) و کمترین آن در تیمار شاهد (51/0گرم) بودند. بیشترین درصد اسانس در تیمار همزیستی میکوریزایی معادل 73/0% و کمترین آن در تیمار شاهد معادل 23/0% به­دست آمدند. با توجه به نتایج حاصل به نظر می­رسد که افزایش در صفات مورد بررسی ناشی از کاربرد اثرات مفید کودهای آلی و همزیستی میکوریزایی بوده است.